فاجعهء بورما - مدافعین بودا کجایند؟

موفق افغان 

افغانستان بعد از سقوط حکومت کمونستی داکتر نجیب شاهد خانه جنگی یی بود که بیشتر از یک دهه به درازا کشید. در جریان این جنگ صدها هزار کشته، یتیم وبیوه گردیدند وهزاران تن دیگر بی خانمان شدند. شهرهای افغانستان به خاکدان مبدل گردید وتا به ظهور طالبان وتصرف کابل توسط آنان این لشکر کشی ها به نام های گوناگون جریان داشت.

گاهی بنام موجودیت کمونستان در صف حکومت کابل مردم افغانستان به خاک وخون کشانیده شدند وگاهی هم بنام شیعه وسنی گوشهء از شهر به خاکدان مبدل گردید، اموال وثروت مردم به تاراج برده شد وزنان ودوشیزگان وحتی مردان مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند، نه از کوبیدن میخ بر سر مردان دریغ کردند ونه از رقص مرده وبریدن سینه های زنان.

 

بعد از این مرحله هنگامی که امارت اسلامی بوجود آمد افغانستان اگرچه از این وحشت ودرندگی نجات یافت اما اینبار شکار دشمنان خارجی اسلام قرار گرفت وبه بهانه های مختلف مورد تحریم های اقتصادی وسیاسی قرار گرفت.

 

این همه ماجرا گذشت اما روزی یکی از کشورهای اسلامی وعلمای آنان آوازی بلند نکردند، ونه روزی وارد این خاک مسلمان شدند تا از نزدیک مشاهده کنند که چی مصیبتی بر سر این ملت مسلمان نازل شده است، ونه برای حل این معضله سعی وتلاش جدی کردند، نه تنها همچو تماشابین نظاره کردند بلکه در بسا اوقات باعث افزودن هیزم بر این شعله خانمانسوز گردیدند.

 

این سلسله جریان داشت تا آنکه امارت اسلامی در سال ۲۰۰۱ میلادی تصمیم گرفت تا به پیروی از رسول اکرم صلی الله وعلیه وسلم وسلف صالح سنت شکستاندن بت ها را زنده سازد وتاریخ آبا واجداد خودرا در این راستا به یاد جهانیان آورد آنگاه که سلطان محمود غزنوی با شکستن سومنات در هندوستان لقب پر افتخار بت شکن را بخود گرفت. امارت اسلامی تصمیم گرفت تا بت های بودا واقع در ولایت بامیان افغانستان را بشکناند واین آثار وثنیت را از این کشور ریشه کن سازد.

 

همان بود که جهان به شورش در آمد وهمه برای نجات بودا کمر همت بستند، کسی راه دیپلوماتیک را به پیش گرفت وکسی هم راه تهدید وهشدار را، چنانچه عده یی راه دین ومصلحت اسلام را به پیش گرفته وبرای اولین بار به این کشور قدم رنجه فرمودند.

یوسف قرضاوی که خودرا رئیس کبار علمای اسلام میداند برای اولین بار در قضایای افغانستان دلچسپی گرفته وبه این موضوع مشخص به افغانستان سفر کردند

 

اکنون که بیشتر از یک دهه از شکستاندن بت های بامیان میگذرد روزگار عضو دیگر جسد ملت مسلمان را به درد آورده است. بودائیان با حمایت وپشتیبانی حکومت نظامی میانمار (بورمای سابق) دست به وحشت ودرندگی زده ودر خلال وقت کوتاهی به اعتراف عفو بین الملل بیشتر از بیست هزار مسلمان را تنها به جرم مسلمان بودن به اشکال مختلف وگوناگون به قتل رسانیدند، مگر جای تأسف اینست که جهان اسلام که یک دهه قبل برای نجات بودا قیام کرده بودند امروز یا تماما خاموشی اختیار کرده اند ویا با صادر کردن بیانات رسمی گمان کردند که مسئولیت خودرا در قبال مسلمانان مظلوم وستمدیدهء بورما ادا کرده اند.

 

بودا برای دفاع از خود هیأت کبار علما، قرضاوی، ازهر وعلمای سعودی داشت اما مسلمانان بورما بجز خداوند متعال کس دیگر برای دفاع ندارند. هیأت کبار علما اینبار فراموش کرده است که از آنعده از بودائیانی که مرهون منت شان بوده تقاضا کند که حد اقل به پاس آن سعی وتلاشی که آنان کرده اند از کشتن افراد بیگناه وبیچاره اعم از اطفال وزنان وپیره مردان دست بردارند.

 

اگر عیسویان در گوشهء جهان برنجند همهء کشورها بشمول کشورهای اسلامی به حرکت در میایند، در جنوب سودان برای آنان به سعی وتلاش بعض کشورهای اسلامی کشور جداگانه یی تأسیس میگردد، قبل از آن اندونیسا تقسیم شده وبرای عیسیویان کشور جداگانه در تیمور شرقی به میان آمد، در مصر وقتی کلیسای آنان مورد هجوم افراد نا معلوم قرار میگیرد اخوان المسلمین مسئولیت حفاظت وامنیت آنرا بدوش میگیرد وبه همین شکل در مناطق مختلف مدافعینی می یابند تا از حقوق شان دفاع کنند اما با وجود موجودیت بیشتر از پنجاه کشور اسلامی که میتوانند وقوع چنین تراژدی را از راه های مختلف دیپلوماتیک وسیاسی حل وفصل نمایند وبر حکومت بودایی بورما فشار وارد کنند تا از این وحشت ودرندگی دست بردارد، اما متأسفانه که حکام کنونی مسلمانان وعلمای دربار شان آنچنان در حیف ومیل وبخدمت مالایعنی مشغول اند که قضایای امت اسلامی برای آنان حایز اهمیت نبوده ونه احساس کرده اند که برادران مسلمان شان در بورما توسط بودائیان مورد ظلم وستم قرار میگیرند ومادران وخواهران مسلمان شان عفت وعزت خودرا از دست میدهند.