نوشته : عاصم عمر
ده سال قبل زمانیکه امریکا علیه کشور ما می تاخت و تجاوز علیه ،خاک ،ملت ، معتقدات ،قانون ،نظام ،عزت و ابرو ما صورت می گرفت آن زمان اقتصاد امریکا با آسمان سخن میگفت ، امریکا مثل اژدهای دونیم شده هنوز درد و اَلم یکسان شدن برج های تجارتی خودرا بر زمین نیز درک نه کرده بود و با کمال تکبر و فرعونیت بر افغانستان حمله نمود ، آن زمان غربی ها عموما در نشهء سرمایه داری فرو رفته بودند و بخاطر حل بحران ها به دیالوگ و منطق باور نه داشتند ، خصوصا در برابر ما افغانها هیچ منطق را نه می پذیرفتند و میخواستند همه مسائل را از طریق زور ،فشار ها و استعمال اسلحهء مدهش حل نمایند ، بلی اینک ده سال شد درکشور ما همه چیز را آزمودند ، همه اسلحه خویش را به استفاده گرفتند ، همه ستراتیژیست های خویش را به طراحی ستراتیژهای گوناگون به کار گماشتند و از همه مهم اینکه پول هنگفت را هم در این جنگ بی موازنه به مصرف رسانیدند ولی در نتیجه باز هم همانجا استاداند از جایکه ده سال قبل حرکت را آغاز نموده بودند، اینکه چرا امریکا نه توانست به آمال خویش برسد و برنده این جنگ کاملا بی بلانس شود سخنی است که شاید از دیدگاها ی مختلف به انحاء مختلف توجه و تحلیل گردد مگر اینکه خود امریکا کدام مقام را کسب کرد و در جهان از کجا به کجا رسید ، سخنی است کاملا مورد برسی و پژوهش .
امریکا که بعد از فروپاشی شوری سابق خود را در جهان یکه تاز فکر میکرد و از پرستیژ بلند در جامعه جهانی برخوردار بود اکنون آن حیثیت را باخته است ، یک زمان امریکا اخطار حمله بر ایران می داد ، ولی اکنون اسرائیل را از چنین عمل باز میدارد، یک زمان در برابر کوریا شمالی زنگ خطر می سرود اکنون در برابر همه حرکت های خطرناک رژیم کمونیست کوریا شمالی ازتسامح کارمیگیرد ،یک زمان نیاز به این نه داشت که روی ارتگاب جرم وجنایت خویش درجهان ازکسی پوزش خواهی نماید ولی اکنون یک روز بعد از جنایات خویش به سویه بلند ازکشورها و ملت ها عذرخواهی می نماید و جالب از همه این که یک زمان تمام جهان مقروض امریکا بود ولی اکنون خود امریکا تحت قرضهای کمر شکن قرار دارد ، روی هم رفته امریکا که جنگ افغانستان را برخلاف تمام ارزشهای بشری آغاز نموده بود و کشورهای زیاد غربی را نیز در این جنگ باخود روی فشارها و ناگزیری ها شامل نموده بود اکنون بخاطر بیرون رفت از همان جنگ ازطرق مختلف استفاده میکند که هرگام اش با نامی می انجامد ، چند روز قبل بخاطر تمویل جنگ افغانستان بعد از سال ۲۰۱۴ م در نشست بروکسل که به سرپرستی سرمنشی ناتو ( راسموسن) دایر شده بود امریکا ازهمه کشورهای عضو ناتو و غیره خواهان همکاری مالی برای ادامه جنگ و تمویل اردوی به اصطلاح ملی افغانستان شد مگر همه کشورها عملا ابا ورزیدند ،از آمدگی خویش به چنین وعده ابراز عاجزی نمودند و هیچ کشور حاضر نشد که رسما روی کاغذ وعده نماید و رقم معین پول خویش را تذکر دهد که بخاطر ادامه جنگ افغانستان بعد از سال ۲۰۱۴م ضرورت آن دیده میشود ، از همه جالب این که امریکا مجبور شد که از یک تعداد کشورهای عربی به شمول عربستان سعودی خواهان همکاری با جنگ افغانسان شود ولی از طرف عربستان سعودی ورق پشنهاد شده امریکا آناً و بدون تأمل رد شد، زمانی که امریکا مشاهده نمود آرزوی وی از اعضاء نشست بروکسل برآورده نمیشود و سران و ماموران بلند ربته کشور عضو ناتو و متحدین آن صرف وعده زبانی میدهند که در ده سال نتیجه ء درپی نداشته است ، اعلام نمود که در نشست شیکاگو که دو ماه بعدتر دایرخواهد شد ،فیصله ء جلب همکاری به اصطلاح از جامعه جهانی صورت خواهد گرفت ، ولی ما اکنون درک می نمایم که نشست شیکاگو نیز همین گونه بی ثمر به پایان خواهد رسید و ممکن در آن نشست یا قبل ازآن یک نشست دیگر درکدام نقطه دنیا اعلام گردد تا ناکامی ها را به همان نشست نو محول نمایند، کارشناسانی که وضعیت را از زاویه درست تحت نگرش و برسی قرار میدهند و روی وعده های غربی ها تحت شعاع قرار نه میگیرند آنها به آسانی درک میتوانند که این همه حرکتها و نشست های بی حاصل بخاطر اغفال نمودند آن عده افراد صورت میگیرد که به زور بازوی امریکا به قدرت رسیده اند و درجریان ده سال دست های شان با امریکا و متحدین آن دراز بوده و چشم های شان به دسترخان سرمایه داران غرب باقی مانده است ، ولی تجارب زیاد نشان داده که امریکا با هیچ کس در دنیا بنام متحد و پارتنر وفا ننموده بلکی همه پلانهای خویش را روی ملحوظات زمانی و مقطعی و تحقق پالیسی های امریکا و خواست مردم خود زیرعمل گرفته است ، پس درچنین شرائط که ۶۴فیصد مردم امریکا باجنگ افغانستان مطلقا مخالفت دارند و هرچه زود تر میخواهند تا نیروهای امریکای از افغانستان خارج شوند و همچنان بار سنگین این جنگ که برشانه ملت امریکا افتاده است باید با بسیار عجله کنار گذاشته شود ،پس دراین حالت دست نشانده های امریکا هرگز توقع همکاری امریکا را باید نه داشته باشند ، بلی تنها وعده های بی نتیجه و سر زبان را خواهدگرفتند ولی در عمل همه چیز مثل همین ده سال که گذشت بی نتیجه و بی خیال سرابی باقی خواهد ماند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر